Showing posts with label Preface I Roman Missal. Show all posts
Showing posts with label Preface I Roman Missal. Show all posts

Sunday, 2 October 2011

Prefaces: Bibliography

BIBLIOGRAPHY: PREFACES

Abbreviations:

EL = Ephemerides Liturgicae

LMD = La Maison‑Dieu

QL = Questions Liturgiques (et Paroissiales)

RL = Rivista Liturgica

SE = Sacris Erudiri

Henry Ashworth, `Praefationum fontes novarum liturgici, biblici et patristici', EL 82 (1968) 430‑444.

Henry Ashworth, `The New Prefaces', The Clergy Review 53 (1968) 839‑860.

R. Avery, `A Preview of the New Prefaces', Worship 42 (1968) 514‑531, 587‑608.

Louis Bouyer, `La preface et le Sanctus', LMD 87 (1966) 97‑110.

Bernard Botte, `Extendit manus suas cum pateretur', QL 49 (1968) 307‑308.

Bernard Botte, La Tradition apostolique de saint Hippolyte. Essai de reconstruction (= Liturgiewissenschaftl. Quellen und Forschungen 39), Aschendorff, Münster, 1963.

Johannes Brinktrine, `Die neue Präfation in den Totenmessen', Theologie und Glaube 11 (1919) 242‑245.

Placide Bruylants, `Les préfaces du Missel Romain', LMD 87 (1966) 111‑133.

Placide Bruylants, `Le sens de la préface des Apotres', QL 25 (1940) 115‑119.

Paul Cagin, L'Euchologie latine etudiée dans la tradition de ses formules et de ses formulaires, t. 1 Te Deum ou Illatio ? Contribution à l'histoire de l'Euchologie latine à propos des origines du Te Deum, Abbaye de Solesmes, Appuldurcombe, Isle of Wight, 1906.

Paul Cagin, `Les noms latins de la préface eucharistique', Rassegna gregoriana 5 (1906) 321‑283.

Bernard Capelle, `La préface de Noel. Origine et commentaire', QL 18 (1933) 273‑283.

Bernard Capelle, `La préface du Temps pascal', QL 20 (1935) 89‑97.

Bernard Capelle, `La préface de l'Ascension. Origine et commentaire', QL 21 (1936) 73‑83.

Bernard Capelle, `Les origines de la préface romaine de la Vierge', Revue d'histoire ecclésiastique 38 (1942) 46‑47.

Bernard Capelle, `Une Messe de Saint Léon pour l'Ascension', EL 67 (1953) 201‑229.

Bernard Capelle, `Le sacramentaire romain avant S. Grégoire', Revue bénédictine 64 (1954) 157‑167.

A. Chavasse, Le sacramentaire Gélasien, Paris, 1959.

C. Coebergh, `Le Pape Saint Gélase Ier, auteur de plusieurs messes et préfaces du soi‑disant Sacramentaire Léonien', SE 4 (1952) 46‑102.

L. Cornet, `Sanctus et Merkaba', QL 59 (1978) 23‑37.

Eligius Dekkers, `Autour de l'oeuvre liturgique de S. Léon le Grand', SE 10 (1958) 363‑398.

Eligius Dekkers, `PROPHETEIA‑praefatio' in Mélanges Chr. Mohrmann, Utrecht, 1963, 190‑195.

G. De Liberato, `Prefazio della B.V. Maria', RL 28 (1951) 135‑138.

Alban Dold, Sursum Corda. Hochgebete aus alten lateinischen Liturgien, Salzburg, 1954.

D. Dufrasne, `Les nouvelles préfaces d'Avent. Eléments de réflexion.', Paroisse et Liturgie 50 (1968) 523‑529.

Antoine Dumas, `Le Missel Romain 1970', Paroisse et Liturgie 15 (1970) 291‑296.

Antoine Dumas, `Le Orazioni del Messale: criteri di scelta e di composizione', RL 58 (1971) 92‑102.

Antoine Dumas, `Pour mieux comprendre les textes liturgiques du Missel Romain', Notitiae 6 (1970) 194‑213.

Antoine Dumas, `Les nouvelles préfaces du Missel Romain', LMD 94 (1968) 159‑172.

Antoine Dumas, `Les préfaces du nouveau missel', EL 85 (1971) 16‑28.

Antoine Dumas, `Les sources du nouveau Missel romain', Notitiae 7 (1971) 37‑42; 74‑77; 94‑95; 134‑136; 276‑280.

Walter Dürig, `Die neue Adventspräfation', Liturgisches Jahrbuch 15 (1965) 155‑163.

D. Eissing, ` "Fidei donum creaverat". Zum Verstandnis des Glaubens in den Präfationen "De muliere Samaritana" ' EL 88 (1974) 32‑53.

D. Eissing, `Ordination und Amt des Presbyters. Zur Interpretation des romischen Priesterweihegebete "Honor omnium dignitatum" ', Zeitschrift für katholische Theologie 98 (1976) 35‑51.

Leo Eizenhöfer, Canon Missae Romanae, Pars altera, Herder, Roma, 1966.

Pierre Marie Gy, `Le nouveau rituel romain du mariage', LMD 99 (1969) 124‑143.

Pierre Marie Gy, `Ordo exsequiarum pro adultis', Notitiae 2 (1966) 353‑363.

Pierre Marie Gy, `Le Sanctus romain et les anaphores orientales' in Mélanges liturgiques Bernard Botte, Louvain, 1972, 167‑174.

M. Herz, Sacrum commercium. Eine begriffgeschichtliche Studie zur Theologie der römischen Liturgiesprache, München, 1958.

René‑Jean Hesbert, `La Réforme du missel et des communs', LMD 35 (1953) 94‑109.

J. Janini, `"Sacramentorum praefationes" y liturgia visigothica', Hispania Sacra 17 (1964) 141‑172.

Cuthbert Johnson & Anthony Ward, `Fontes Liturgici. The Sources of the Roman Missal (1975) I: Advent‑Christmas', in Notitiae 240‑241‑242 (1986) 445‑747.

Pierre Jounel, `Le Missel de Paul VI', LMD 103 (1970) 16‑45.

Pierre Jounel, `Le nouveau Propre de France', LMD 72 (1962) 140‑165.

Josef Andreas Jungmann, `Um die Herkunft der Trinitätspräfation',

Zeitschrift für katholische Theologie 81 (1959) 461‑465.

Josef Andreas Jungmann, `Praefatio und stiller Kanon', Zeitschrift für katholische Theologie53 (1929) 66‑94.

Josef Andreas Jungmann, `Le canon romain et les autres formes de la grande prière eucharistique', LMD 87 (1966) 62‑77.

A.P. Lang, Leo der Grosse und die Texte des Altgelasianums mit Berücksichtigung des Sacramentarium Leonianum und des Sacramentarium Gregorianum, Steyl, 1957.

A.P. Lang, `Leo der Grosse und die Dreifaltigkeitspräfation', SE 19 (1957) 116‑162.

J. Lemarié `Les préfaces des dimanches après l'Epiphanie dans les sacramentaires gélasiens du VIIe siècle', EL 73 (1959) 393‑401.

A. Lentini, `Rilievi su alcuni prefazi recentemente approvati', EL 78 (1964) 15‑32.

J. Lhoir, `Rendons grâce au Seigneur notre Dieu. L'importance et les lois de la préface',Paroisse et Liturgie 50 (1968) 215‑225.

Louis Ligier, `De la Cène de Jésus a l'Anaphore de l'Eglise', LMD 87 (1966) 7‑51.

Louis Ligier, `Les origines de la prière eucharistique: de la Cène du Seigneur a l'Eucharistie', QL 53 (1972) 181‑202.

J. Llopis, `Los nuevos prefacios', Phase n. 46 (1968) 352‑365.

Enzo Lodi, `La settimana santa del nuovo messale', RL 9 (1971) 117‑132.

Enzo Lodi, `I nuovi prefazi', RL 6 (1968) 640‑654.

G. Mercier, `La préface de Pâques', Liturgie et Vie chrétienne 53 (1966) 13‑20.

G. Messini, `De auctore et loco compositionis praefationis B.M.V.', Antonianum 10 (1935) 59‑72.

Edmond Moeller, Corpus Praefationum, Etude préliminaire (= Corpus Christianorum Series latina 161), Brepols, Turnholti, 1981.

Christine Mohrmann, `Sur l'histoire du mot praefatio', Vigiliae Christianae 7 (1953) 1‑15.

Adrien Nocent, `Il nuovo Messale', RLP 8 (1970) 315‑328.

Burkhardt Neunheuser, `I comuni del nuovo messale romano', RL 85 (1971) 515‑532.

F. Nogues, `Avent et avènement d'après les anciens sacramentaires', QL (1937) 233‑244; 279‑297.

E. Onandia, `Los nuevos prefacios de Aviento', Lit n. 244 (1968) 395‑414.

B. Opfermann, `Die heutige liturgischen Sonderpräfationen', Theologie und Glaube 46 (1956) 204‑215.

Irmgard Pahl, `Geschichte, Kritik und Reform der Apostelpräfation', EL 80 (1966) 386‑390.

A. Paredi, I Prefazi Ambrosiani, Milan, 1937.

Pierre de Puniet, `Préfaces de carême du Sacramentaire Philipps', EL 43 (1929) 91‑108; 280‑303; 45 (1931) 116‑123.

J. Rogues, `La préface consécratoire du chrême', LMD 49 (1957) 35‑49.

André Rose, `Les nouvelles préfaces', Assemblées du Seigneur (2ème série), n. 2, pp. 75‑91.

André Rose, `Die Sonntagspräfationen im neuen Missale Romanum', Bibel und Liturgie 50 (1976) 195‑205.

Achille Maria Triacca, I prefazi ambrosiani del ciclo "de tempore" secondo il "Sacramentarium Bergomense". Avviamento ad uno studio critico‑teologico, Roma, 1970.

Achille Maria Triacca, `La strutturazione eucologica dei Prefazi. Contributo metodologico per una loro retta esegesi. In margine al nuovo "Missale Romanum" ', EL 86 (1972) 233‑279.

Th. Vismans, `Op zoek naar een eigen prefatie voor de mis van de Kerkwijding', Tijdschrift voor Liturgie 46 (1962) 432‑442.

Anthony Ward & Cuthbert Johnson, `Fontes Liturgici. The Sources of the Roman Missal (1975) II: Prefaces', Notitiae 252-253-254 (1987) 408-1010.

Thursday, 4 June 2009

Common Preface I

PRAEFATIO COMMUNIS I

De universali restauratione in Christo

Vere dignum et iustum est, aequum et salutare,
nos tibi semper et ubique gratias agere:
Domine, sancte Pater, omnipotens aeterne Deus:
Per Christum Dominum nostrum.

In quo omnia instaurare tibi complacuit,
et de plenitudine eius nos omnes accipere tribuisti.
Cum enim in forma Dei esset, exinanivit semetipsum,
ac per sanguinem crucis suae pacificavit universa;
unde exaltatus est super omnia
et omnibus obtemperantibus sibi
factus est causa salutis aeternae.

Et ideo cum Angelis et Archangelis,
cum Thronis et Dominationibus,
cumque omni militia caelestis exercitus,
hymnum gloriae tuae canimus,
sine fine dicentes:

:: MR p. 433; Moeller 506.
:: MA 573/6, p. 1054; 576/6, p. 1061.

LITURGICAL ANTECEDENTS:

= MR* 1968 : (p. 21) Praefatio Communis I (Pr)
= MR 1969 : (p. 106) Praefatio Communis I (Pr)
= MR 1970 : (p. 433) Praefatio Communis I (Pr)

 Gothicum text VD. Verbum tuum tibi per omnia... 

 New composition based on the biblical texts given below.

:: No Ambrosian  parallels

BIBLICAL CONTEXT:

Io 1, 16:
Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, gratiam pro gratia.
Eph 1, 10:
In dispensatione plenitudinis temporum instaurare omnia in Christo, quae in caelis et quae in terra sunt: in ipso.
Phil 2, 6-7:
Qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo, sed semetipsum exinanivit formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus et habitu inventus ut homo.
Phil 2, 9:
Propter quod et Deus exaltavit illum et donavit illi nomen, quod est super omne nomen.
Col 1, 19-20:
Quia in ipso complacuit omnem plenitudinem inhabitare. Et per eum reconciliare omnia in ipsum, pacificans per sanguinem crucis sive quae in terris sive quae in caelis sunt.
Heb 5, 9:
Et consummatus factus est omnibus obtemperantibus sibi causa salutis aeternae.

PATRISTIC WITNESS:

Paulinus Nolanus, Ep 24, 9 (CSEL 29, 209):
Christus qui per obedientiam pietatis suae reconciliavit Patri mundum, quem inconciliaverat primi parentis inobedientia, et ideo similitudinem Dei, quam servus in cupiditatem Dominicae aequalitatis elatus amiserat, ipse Dominus in formam servi exinanitus recepit et homo, qui in superbia sua per fraudem diaboli ceciderat in humilitate Domini altissimi prostratur diabolo per fidem ipsius Domini humilitate resurrexit. Hic ergo pro nobis dolens et propter nos obediens factus usque ad mortem crucis, viam viae nobis perfectionemque virtutis non in vendendis tantum praediis et pretiis erogandis sed in sui sectatione proposuit.

Leo Magnus, Sermo 24, 2 (PL 54, 204C):
Exultent ergo iusti in Domino, et in laudem Dei corda credentium, et mirabilia eius confiteantur filii hominum: quoniam in hoc praecipue Dei opere humilitas nostra cognoscit, quanti eam suus conditor aestimaret. Qui cum origini humanae multum dederit, quod nos ad imaginem suam fecit, reparationi nostrae longe amplius tribuit, cum servili formae ipse se Dominus coaptavit. Quamvis enim ex una eademque pietate sit, quidquid creaturae Creator impendit, minus tamen mirum est hominem ad divina proficere, quam Deum ad humana descendere.&

Leo Magnus, Sermo 59, 5 (PL 54, 340B):
Per hanc enim translationem, a circumcisione ad praeputium, a filiis carnalibus ad filios spiritales, immaculati agni propitiatio, et omnium sacramentorum plenitudo transibat. Siquidem, `Pascha nostrum', ut ait Apostolus, (1 Cor  5,7) `immolatus est Christus': qui se novum et verum reconciliationis sacrificium offerens Patri, non in templo cuius iam erat finita reverentia, nec intra septa civitatis ob meritum sui sceleris diluendae sed foris et extra castra crucifixus est, ut veterum victimarum cessante mysterio nova hostia novo imponeretur altari, et crux Christi, non templi esset ara, sed mundi. (Heb 13, 11).

Leo Magnus,  Sermo 26, 5 (PL 54, 215):
Ait apostolus:`Ipse est pax nostra, quae fecit utraque unum'(Ephes 2,14); quoniam sive Iudaeus, sive gentilis,`per ipsum habemus accessum in uno spiritu ad Patrem'; qui ante passionis diem voluntaria dispositione praelectum, discipulos suos hac praecipue doctrina informativit ut diceret: `Pacem meam do vobis, pacem meam relinquo vobis' (Io 14, 17). Et ne sub nomine generali pacis suae qualitas lateret, adiecit: `Non quemadmodum mundus dat ego do vobis'.

Ambrosius, De Spiritu sancto 3, 8, 50 (PL 16, 787):
Et bene Dominus, aereo serpentis suspensio, iussit curari vulnera sauciorum (Num 21, 9); imago enim crucis aereus serpens est; nam etiam in carne sua suspensus est Christus, tamen in eo et ipse crucifixus est mundo, et ipsi crucifixus est mundus: `Mihi enim,' inquit, `mundus crucifixus est, et ego mundo' (Gal 6, 14). Crucifixus est ergo in suis mundus illecebris; et ideo non verus, sed aereus suspensus est serpens; quia in veritate quidem corporis, sed sine veritate peccati suscepit Dominus speciem peccatoris; ut per lubricum infirmitatis humanae similando serpentem, depositis carnis exuviis, veri destrueret serpentis astutiam. Per crucem itaque Domini, quae in tentationis ultione subvenit, offensam in perfidis Trinitatis agnosco, qui medicinam Trinitatis accipio.

PRINCIPAL VOCABULARY:

instauro complaceo plenitudo accipio forma exinanio sanguis crux pacifico universus exalto obtempero facio causa salus aeternus